เล่าสู่กันฟัง ย้อนหลังเมื่อ 13 ปีก่อน (พ.ศ.2544)

ประสบการณ์บนดอยภูชี้ฟ้า วันแรกที่สมัครพรรคพวกที่นัดเจอกันที่เชียงราย เราต่างเดินทางโดยรถปิคอัพที่เช่ากัน
เช้าตรู่ เดินทางมุ่งสู่ดอยตุง เที่ยวประมาณ 2 ชั่วโมง ก็เดินทางไปยัง “ภูชี้ฟ้า” อันเป็นสถานที่ที่เราตั้งจุดหมายปลายทางไว้
เราเดินทางโดยรถปิคอัพ สภาพปานกลาง นั่งกันไป 5 คน เตรียมเต้นท์ไป 2 หลัง ระหว่างทางก็ร้องเพลงสนุกสนานกันไป ตามประสาวัยสะรุ่น …. อิอิ ไม่รู้รุ่นตอนไหนเหมือนกัน

ทางเป็นธรรมชาติดี ผ่านทุ่งนา บ้านเรือน เมื่อเจอทางแยกเข้าไป ยังภูชี้ฟ้า เราทุกคนรู้สึกตื่นเต้น เพราะคนขับไม่เคยขับไปเลย ยิ่งคนนั่งแล้วไม่เคยไปด้วยซ้ำ …. ด้วยความกล้าหาญ และใจเด็ดของทุกคน แม้ทางจะขรุขระ เราก็ขับผ่านไปด้วยดี บางที่ชันมาก บางที่เป็นหลุมเป็นบ่อ ….แต่ถ้ามองทิวทัศน์รอบๆ แล้ว หายกลัว หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง ……..

เดินทางถึงที่ตั้งเต้นท์ (เราเดินทางไปทางด้านหลัง) จะมีลานอเนกประสงค์ มีห้องน้ำให้เรียบร้อย ไม่อึกทึกครึกโครม ซึ่ง
ต่างกับอีกฟากหนึ่งที่มีแสง สี เสียง เหมือนอยู่ในกรุง …. เราเลือกไปด้านหลัง เพื่อความเป็นธรรมชาติ และเดินใกล้กว่า
ถึงที่หมาย เราต่างช่วยกันตั้งเต้นท์ …. ทำอาหารเย็นกัน (ซื้อเตรียมก่อนขึ้นภู จะเจอตลาดเลยแวะซื้ออาหารกัน)
ก่อกองไฟ ร้องเพลงกันตลอดทั้งคืน ….. งานนี้ต้องยกความดีให้พี่ที่เล่นกีตาร์ได้ทั้งคืนไม่มีเหนื่อย

ตี 4 ตื่นนอน ต้มไข่ แจกคนละ ฟอง-สองฟอง (เพื่อตุนเป็นอาหารเช้าตอนอยู่บนภู) พร้อมกับกาแฟ คนละแก้ว
เตรียมตัวเดินทาง…… เหนื่อยมาก ทางชันมาก เดินๆ หยุดๆ หยุดๆ เดินๆ ใช้เวลาเกือบชั่วโมง ถึงบนภู ไปยืนตำแหน่ง
ที่เค้าบอกว่า “ภูชี้ฟ้า” ความเหนื่อยที่บ่นมา หายไปปลิดทิ้ง เหลือแต่ความรู้สึกที่สดชื่น รู้สึกถึงปลดปล่อย รู้สึกถึงอิสระ
รู้สึกถึงกลิ่นไอของธรรมชาติ……….. โล่งใจ อบอุ่น สดชื่น บรรยายไม่หมดจริงๆ ต้องลองไปเองถึงจะรู้นะจ้า….

 

 

(บันทึกที่หายไป….เจออีกที 5 ตุลาคม 2551 …เขียนไว้เมื่อเดือน ปี พ.ศ.2544)